Het Eurovisiesongfestival van 1991 werd georganiseerd door Italië, en uitgezonden op 4 mei van dat jaar. Locatie was Studio 15 van Cinecittà in Rome en presentatie lag in handen van de twee Italiaanse winnaars: Gigliola Cinquetti en Toto Cutugno. Rome was niet de eerste keuze geweest voor dit songfestival. Aangezien het Eurovisie Songfestival gebaseerd is op het San Remo festival, was het de bedoeling om het ook in San Remo te houden. Echter, uit veiligheidsoverwegingen (de Eerste Golfoorlog) werd besloten om het songfestival in Rome te houden.
Nederland deed niet mee aan het festival, omdat het samenviel met Nationale Dodenherdenking. Door de vrijgekomen plaats kon de EBU een lang gekoesterde wens van Malta vervullen om weer mee te doen aan het songfestival. Aanvankelijk zou deze toelating van tijdelijke aard zijn, maar in 1992 werd besloten dat Malta gewoon mee kon blijven doen, ondanks de terugkeer van Nederland.
België werd vertegenwoordigd door de populaire band Clouseau met zanger Koen Wauters. Clouseau had in 1989 net naast deelname gegrepen met het nummer 'Anne', maar werd door de BRT in 1991 gekozen als de Belgische deelname aan het Eurovisiesongfestival met het liedje 'Geef het op'. De verwachtingen waren hooggespannen, maar uiteindelijk eindigde Clouseau op een zestiende plaats.
Dit songfestival zal om twee redenen herinnerd worden: de uiterst spannende puntentelling an sich en de bijna gênante vertoning van Toto Cutugno tijdens die puntentelling. Doordat noch Gigliola noch Toto een basisniveau Engels had, werd het hele songfestival in het Italiaans gepresenteerd. Dat ging nog goed, tot aan de puntentelling: in drie talen moesten de presentatoren ploeteren door de namen van de landen in het Italiaans, Engels en Frans. Het werd een drama. Toto Cutugno moest meermaals de EBU-vertegenwoordiger Frank Naef om hulp vragen de landennamen te vertalen en om de punten van de landenvertegenwoordigers aan de andere kant van de telefoonlijnen te herhalen.
Ondanks deze babylonische spraakverwarring, was de puntentelling zelf uitermate enerverend. In het begin waren het Israël en Spanje die om de eerste plaats streden, nauw gevolgd door Frankrijk, Zweden, Malta en Zwitserland. Halverwege de puntentelling echter vielen Malta en Zwitserland af en op ongeveer driekwart ook Spanje. Het zou uiteindelijk tussen Zweden, Frankrijk en Israël gaan. Bij de laatste stemronde (van Italië) lag Zweden met slechts 7 punten voor op Israël, gevolgd door Frankrijk op 12 punten afstand (tov Zweden). Punt na punt werd vergeven door Rome, maar nog steeds geen enkel punt aan de drie landen die bovenaan stonden, totdat de 12 punten die aan Frankrijk gegeven werden: een gelijke stand.
Zweden en Frankrijk hadden elk 146 punten en Israël 139 punten. Opnieuw ontstond er commotie in de zaal en spookte even het scenario van 1969 (met vier winnaars) door het hoofd van velen. Frank Naef werd echter weer door Toto Cutugno ter uitleg geroepen en deze legde uit dat bij een gelijke stand gekeken zou worden naar welk land de meeste topscores (12 punten) had behaald. Aangezien beide landen evenveel 12 punten hadden gekregen (allebei vier keer), werd er gekeken naar het aantal 10 punten. Met een 5-2 voordeel aan 10 punten werd de Zweedse Carola met haar up-tempo 'Fångad av en stormwind' tot winnares uitgeroepen.
Oude bekenden
De winnares Carola was 8 jaar geleden al eens derde. De IJslandse kandidaat Stefán Hilmarsson zong in 1988 in de groep Beathoven voor IJsland. De Oostenrijkse kandidaat Thomas Forstner eindigde twee jaar geleden nog vijfde, nu moest hij met de laatste plaats genoegen nemen. Elena Patroclou was in '83, '87 en '89 backing vocal voor Cyprus. De Noorse groep Just 4 Fun bevatte 2 ex-deelnemers, Eiríkur Hauksson zong in 1986 in de IJslandse groep ICY terwijl Hanne Krogh in '71 17de werd en in '85 won in de groep Bobbysocks.
Terugkerende landen
Malta
Terugtrekkende landen
Nederland
