Het Eurovisiesongfestival van 1994 werd georganiseerd door Ierland, en uitgezonden vanuit Dublin op 30 april van dat jaar in The Point Theatre. Dit jaar zal voornamelijk herinnerd worden niet door de deelnemers, maar juist door de interval act: Riverdance. De sensationele Ierse dansshow veroverde de wereld dankzij hun optreden tijdens dit songefestival.
De wedstrijd dit jaar was een bijzondere om twee redenen: allereerst mochten er nu meer voormalige Oostbloklanden meedoen dan het jaar ervoor (1993) en ten tweede was dit het eerste jaar waarin gebruikgemaakt werd van satellietverbindingen in plaats van telefoonverbindingen voor de puntentelling. Door de deelname van de nieuwe landen werden sommige landen gedwongen een pauze te nemen dit jaar. De landen die in 1993 te laag eindigden moesten een jaartje wachten totdat ze weer mee mochten doen, waaronder landen als Israël, Denemarken en België.
Tijdens de repetities ontstond enige commotie toen de Poolse Edyta haar nummer in het Engels zong, wat tegen de regels was. De repetities worden namelijk wel door de jury's gevolgd, zodat zij al kunnen wennen aan de liedjes. Ondanks protesten mocht Polen toch blijven meedoen, op voorwaarde dat Edyta het nummer tijdens de live-uitzending (uiteraard) in het Pools zou zingen.
Het gastland Ierland had al twee keer op rij gewonnen en de Ierse omroep had waarschijnlijk niet echt veel zin in een derde achtereenvolgende overwinning, vandaar dat ze dan ook dit jaar het ingetogen nummer Rock n'Roll Kids hadden ingestuurd. Toch sloeg dit enorm aan bij de jury's en met een recordscore (tot dan toe) won Ierland onverwachts toch voor de derde keer op rij. Van de nieuwe landen gooiden Hongarije en Polen de hoogste ogen: het eenvoudige Hongaarse lied en de power-ballad uit Polen werden beloond met respectievelijk een vierde en een tweede plaats. Na de eerste drie stemrondes leek het erop dat Boedapest wel eens de stad zou zijn voor de editie 1995: drie keer kreeg Fredrika de 12 punten. Zij zou echter snel ingehaald worden door Ierland en Polen kwam zeer goed terug, maar zou het niet redden om met het debuut meteen ook te winnen.
De landen die vooraf als favorieten werden aangewezen, deden het wisselvallig: Finland met het moderne Bye Bye Baby kon het nummer niet goed op het podium brengen door de orkestuitvoering, maar ook de kledingkeuze zal de dames van CatCat niet echt hebben geholpen. Zij eindigden op de 22e plaats. Duitsland ging het daarentegen beter af: een derde plaats. De Duitsers hadden opnieuw een nummer van de combinatie Siegel/Meinunger en dit keer had Ralph Siegel een heel slim nummer bedacht: in het up-tempo nummer 'Wir geben 'ne Party' had hij bepaalde Duitse woorden gekozen die heel sterk op hun Engelse vertalingen leken, zodat bijna iedereen ongeveer wel zou begrijpen waar het over ging.
Nederland werd vertegenwoordigd door Willeke Alberti, mede doordat Paul de Leeuw haar had gevraagd. Haar lied Waar is de Zon sloeg niet aan in Europa en daardoor moest Nederland in 1995 thuis blijven.
Oude bekenden
Voor Elisabeth Andreassen was het al de 3de deelname, in '82 werd ze 8ste voor Zweden en in '85 won ze voor Noorwegen. De Cypriotsiche kanidaat Evridiki stond er voor de 5de keer, al was het nog maar de 2de keer dat ze op het voorplan trad, ze was 3 keer backing vocal. De IJslandse Sigga was er in '90 en '92 ook al bij, toen in een groep nu solo. Marie Bergman zong in '71 en '72 in de groep Family Four. De Maltese deelnemers begeidden vorig jaar William Mangion.
De nummers 2, 3 en 4 uit de Maltese selectie waren bekende namen met Ray Caruana (van Live Report UK'89), Georgina (ESF '91) en Renato (ESF '75). In Noorwegen was Jahn Teigen voor de 12 keer op het appel, drie keer had hij al gewonnen. In Oostenrijk was Marc Berry van de groep Blue Danube (ESF '80) laatste, Simone (ESF '90) werd 4de. De Hongaarse kandidaat Andrea Szulák die vorig jaar niet door de Oost-Europese voorselectie kwam werd nu 3de in de preselectie.
Debuterende landen
In navolging van 1993 komen er weer een groep nieuwe landen bij het festival bij. Dit keer zijn het er niet 3, maar maar liefst 7!
Estland na een mislukte poging in 1993 zijn ze er nu wel bij, helaas eindigen ze voorlaatste
Litouwen schandelijker openen gaat niet, 25ste met slechts 0 punten
Hongarije in 1993 lukte het niet maar nu was het raak met een 4de plaats
Polen bij hun eerste deelname reeds 2de, enkel Servië en Montenegro zou hen dit nog nadoen
Roemenië ook zij raakten in 1993 niet door de voorselectie, maar ook dit jaar was een flop
Rusland een sterke plaats 9de
Slowakije hun 2de poging mocht wel deelnemen maar een 19de plaats is niet om over naar huis te schrijven
Verplicht terugtrekkende landen
België
Israël
Denemarken
Slovenië
Turkije
Terugtrekkende landen
Luxemburg trekt zich als deelnemer van het eerste uur terug uit het festival, daar zij vindt dat ze in beginsel niet meer kan voldoen aan de financiële verplichtingen van het festival. Luxemburg zal het steeds groter wordende festival niet meer in het kleine groothertogdom kunnen houden, (zie ook: Luxemburg en het Eurovisiesongfestival).
Italië vindt het songfestival niet meer zo belangrijk en concentreert zich vooral op het San Remo Festival
