Het Eurovisiesongfestival 2003 was het 48e Eurovisiesongfestival; het werd gehouden in Letland op 24 mei, en gepresenteerd door Marie N (Marija Naumova) en Renars Kaupers. Dit songfestival zal herinnerd worden om drie redenen: allereerst gaat deze editie de geschiedenis in als de (voorlopig) laatste editie die bestaat uit één avond. Vanaf 2004 bestaat het songfestival namelijk uit twee avonden. Verder nam er een recordaantal landen deel aan één songfestivalavond, namelijk 26 landen. Als laatste was de puntentelling van dit jaar een van de spannendste in tijden, die zeker kan tippen met de spanning van de puntentellingen in 1991 en 1998.
Voorafgaand aan het Eurovisiesongfestival was er vooral veel publiciteit rond de deelneemsters van Rusland, t.A.T.u., die in Europa al zeer bekend en populair waren, niet in de minste plaats vanwege het shockeffect dat ze probeerden te bereiken met hun voorgewende biseksualiteit. In de week in de aanloop naar het songfestival, zegden ze de repetities af, volgens het duo zelf omdat zangeres Yulia een keelontsteking zou hebben. Op de avond zelf werd rekening gehouden met zelfs een vervangster van Yulia. Voordat ze begonnen met zingen, werden ze op luid boegeroep uit de zaal getracteerd, mogelijk vanwege hun provocerende gedrag eerder die week. Ze hadden duidelijk moeite het lied zuiver te zingen. Onder druk van de EBU, die had gedreigd met diskwalificatie en met het uitzenden van repetitieopnames tijdens hun optreden, liet t.A.T.u. de kus volledig achterwege, die de dames van tevoren hadden aangekondigd te zullen tonen.
Een opmerkelijke deelnemer dit jaar was de Oostenrijker Alf Poier in een duidelijke poging het songfestival tot een lachertje te maken met zijn bordkartonnen muzikanten (vaak zijn wel muzikanten op het podium aanwezig maar spelen ze niet live), en een huppeldeuntje dat ging over hazen met korte neusjes en Vrouw Holle die haar kleding het liefst van wol breit die afkomstig is van Afrikaanse dromedarissen. Blijkbaar sloeg dit lied erg aan bij de kijkers, gezien de zesde plaats.
Een van de favorieten was Turkije, dat de in eigen land immens populaire Sertab Erener stuurde. Geheel tegen de Turkse Eurovisietraditie in dat de bijdrage altijd in het Turks zou moeten zijn, deelde zij de Turkse omroep mee dat zij alleen mee zou doen aan het songfestival als zij een nummer geheel in het Engels mocht zingen. Uiteindelijk mocht ze gaan en kwam met een nummer in de stijl van de "Turkpop". Op het podium werd Sertab omgeven door danseressen die samen met haar een buikdans uitvoerden.
Opnieuw zou het realityprogramma Operacíon Triunfo voor de Spaanse inzending zorgen. Dit jaar was Beth met haar opzwepende nummer Dime (Tell me) in sommige polls de topfavoriet, naast t.A.T.u. Beth trad net na de Russinnen op. Ondanks de soms indrukwekkende en soepele choreografie, kon Beth op momenten maar met moeite haar stem in bedwang houden. Het zou erom spannen of zij haar favorietenrol waar zou kunnen maken.
De Belgische inzending Urban Trad bracht een lied dat qua stijl vooral tussen folk en New Age gerekend moet worden. De band speelde live, het lied Sanomi werd in een niet-bestaande taal gezongen. De deelname van België verliep niet geheel vlekkeloos. Nadat de RTBF het lied gekozen had, gingen er geruchten dat zangeres Soetkin Collier extreem-rechtse sympathieën zou hebben. Daarop besloot men dat zij vervangen moest worden.
Andere opvallende bijdragen waren onder andere Estlands Ruffus die zich helemaal niets aantrok van de Eurovisie-tradities en een Britpop-nummer uitvoerde met een tekst over de typische jaren-80-stijl. De debutant Oekraïne zond Oleksandr Ponomayrov om 's lands eer hoog te houden met een nummer dat geschreven werd door de Israëlische Zvika Pik die ook Diva, het winnende nummer uit 1998, van Dana International had geschreven. Het dieptepunt van de avond was ongetwijfeld de Britse act, Jemini. Het kreeg geen enkel punt, wat in eigen land nogal voor wat consternatie zorgde. Sommigen, onder aanvoering van commentator Terry Wogan, geloofden dat dit in verband stond met het Britse besluit om de Verenigde Staten te steunen in de oorlog in Irak. Op de website van de BBC kwam echter naar voren dat in elk geval de fans van het songfestival het lied slecht vonden en het puntenaantal verdiend vanwege de slechte zangprestaties.
Voor Nederland trad Esther Hart aan. Na een nieuwe selectieprocedure in Nederland (meerdere voorrondes en een grootste finale in de AHOY) was Esther Hart duidelijk de favoriet van het Nederlandse publiek. Overigens had zij ook in het Verenigd Koninkrijk een lied ingestuurd maar trok dat terug na haar Nederlandse overwinning.
Zij eindigde uiteindelijk met 45 punten op een zeer teleurstellende dertiende plaats met het liedje "One More Night".
Tijdens de puntentelling leek het er in het begin even op dat de simpele ballade uit Noorwegen de gevaarlijke outsider ging worden, maar die rol werd snel overgenomen door België. Bijna niemand hield er rekening mee dat juist deze bijdrage lange tijd de ranglijst zou aanvoeren. Al snel zou het echter gaan tussen Turkije, Rusland en België, waarbij Turkije en België elkaar steeds afwisselden met de koppositie. Rusland kon slechts af en toe ruiken aan de eerste plaats, maar bleef steeds steken op een tweede plaats. Ondanks de gebruikelijke zgn. vriendjespolitiek viel op dat Griekenland, dat normaal geen punten aan Turkije geeft, er nu 7 overhad voor de Turkse inzending. Ook Cyprus had punten over voor Turkije, zelfs 10.
Voordat Zweden, het een-na-laatste land dat punten mocht vergeven, aan de beurt was, lag België met 162 punten ruim voor op Rusland (150 punten) en Turkije (149 punten). Maar de Zweedse Kattis, die nog presentatrice was van de 2000 editie in Stockholm, gaf punt na punt aan landen, behalve België. Rusland kreeg 2 punten uit Zweden en Turkije 8, waardoor België weliswaar nog steeds voorstond (162 punten), maar Turkije was plotseling heel dichtbij gekomen met 157 punten. De laatste punten kwamen uit Slovenië, terwijl de spanning werkelijk om te snijden was. België werd als derde genoemd (3 punten dus) en kwam uit op 165 punten, waarop iedereen wachtte op het moment dat Turkije genoemd zou worden en met hoeveel punten. Dat werden er 10, zodat met luid gejubel in de zaal Sertab Erener als winnares uitgeroepen werd. Uiteindelijk zou het puntenverschil tussen de nummers 1, 2 en 3 minimaal zijn, zoals in de puntentabel te zien is: slechts drie punten tussen de nummers 1 en 3.
Aantal deelnemers
In totaal deden er aan dit Eurovisiesongfestival 26 landen mee. Vanaf het Eurovisiesongfestival 2004 zijn dit er véél meer geweest, door de intrede van een halve finale, waardoor in principe alle landen die wilden, konden meedoen. Vanaf het Eurovisiesongfestival 2007 zal hier echter ook paal en perk aan worden gesteld: het maximaal aantal deelnemende landen worden dan gesteld op 40. Ongelooflijk misschien, maar bij het Eurovisiesongfestival 2005 werd de grens van 40 net niet gehaald doordat Libanon gediskwalificeerd werd.
Oude bekenden
Voor de 4de keer in de geschiedenis deed geen enkele deelnemer voor de 2de keer mee, in '70, '89 en '01 stond één van de artiesten wel een jaar eerder als backing vocal op het songfestival, nu was die eer weggelegd voor Karmen Stavec al was het niet één jaar maar 5 jaar toen ze in '98 voor Vili Resnik backing was.
In Oostenrijk werd Petra Frey (ESF '94) 2de. Paul Giordimaina werd 9de in de Maltese selectie. Amila Glamočak (ESF '96) was 4de in Bosnië. Emilia Kokic van de Joegoslavische winnaar Riva strandde dit jaar in de Kroatische halve finale, in de finale werd Maja Blagdan (ESF '96) laatste. Ich Troje werd 6de in Duitsland, maar niet getreurd want ze wonnen de Poolse finale dit jaar. Ingrid Simons was vorig jaar nog een Lady van Sergio, maar deed nu met de groep Ebonique mee in Nederland, twee jaar geleden eindigde die groep nog 2de in de preselectie. In Noorwegen probeerden Kikki, Bettan & Lotta het na vorig jaar gefaald te hebben in Zweden, ook hier lukte het hen niet. Koit Tome (ESF '98) werd 2de in Estland. Malina Olinescu (ESF '98) strandde in de Roemeense halve finale. In Zweden weer bekend volk met Nanne Grönvall (ESF '96), Sahlene en Maarja vertegenwoordigden Estland al eens, zij strandden alle drie in de halve finale. In de Zweedse finale werd Jan Johansen (ESF '95) 2de aan de zijde van Pernilla Wahlgren, Jill Johnson (4de) en Afro-Dite die er vorig jaar nog bij waren 7de. In Slovenië werd Nusa Derenda (ESF '01) 2de.
Debuterende landen
Oekraïne
Terugkerende landen
Portugal
Nederland
Polen
IJsland
Noorwegen
Ierland
Verplicht terugtrekkende landen
Denemarken
Litouwen
Zwitserland
Finland
Macedonië
Geweigerde landen
Albanië
Servië en Montenegro
Wit-Rusland
Stemprocedure
De meeste landen gebruiken televoting, waarbij de liedjes waar het meest op gestemd werd 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 punten kregen. In geval van technisch problemen (zoals dit jaar in Ierland) en in landen waar televoting onmogelijk was gaf een jury van 16 mensen deze punten.
