Het Eurovisiesongfestival van 1993 werd georganiseerd door Ierland, en uitgezonden vanuit Millstreet Town op 15 mei van dat jaar. De presentatrice was Fionnuala Sweeney, die nu voor CNN Europe werkt.
Na vijf jaar keerde het Eurovisiespektakel terug in Ierland. Na de overwinning van Johnny Logan in 1987 en de uitzending in Dublin in 1988, streek de Eurovisiekaravaan neer in het pittoreske Millstreet. Deze editie zou het tot dan toe grootste deelnemersveld kennen, namelijk 25, waarvan drie startplaatsen kwamen uit een speciale voorronde voor voormalige Oostbloklanden. De drie winnaars waren Kroatië, Bosnië en Slovenië. Verder zou Luxemburg na dit jaar niet meer (2008) terugkeren op het Eurovisietoneel. Italië zou enkel nog in 1997 terugkeren.
De torenhoge favoriet was Nederland met het moderne nummer Vrede, geschreven door het duo Fluitsma en Van Tijn. Ruth Jacott werd door de NOS aangewezen om Nederland te vertegenwoordigen en in het Nationaal Songfestival, gepresenteerd door Paul de Leeuw, zou het liedje gekozen worden waarmmee ons land vertegenwoordigd zou worden.
In Millstreet was de spanning tijdens de optredens om te snijden. Grote concurrenten als het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Zwitserland, Noorwegen en wederom Ierland, hadden overtuigend hun liedjes neergezet. Toen kwam Ruth, en ook zij gaf een geweldige show. Tijdens de puntentelling echter bleken de jury's niet zo gecharmeerd te zijn van het nummer, behalve de Ierse jury: 12 punten van het gastland ..
De puntentelling was op het einde uitermate enerverend, omdat na de punten uit Noorwegen (dat als laatste optrad), Ierland met 11 punten voorlag op het VK. Maar er zou nog contact gemaakt moeten worden met Malta, dat weliswaar eerder optrad en dus eerder zijn punten had moeten geven, maar om technische redenen op dat moment geen verbinding had kunnen maken met Millstreet. Toen zelfs bij de tien punten nog steeds niet Ierland noch het VK genoemd werden, zou de beslissing wel eens heel abrupt kunnen vallen bij de 12 punten. De Britse Sonia keek wel erg beduusd in de camera toen Ierland toch nog die 'laatste' 12 punten binnensleepte uit Malta, waarmee eigenlijk met een straatlengte gewonnen werd. Niamh Kavanagh met haar nummer In Your Eyes won voor de tweede keer op rij voor Ierland, de eerste dubbele overwinning sinds Israël in de jaren 70 (1978-1979).
Ruth Jacott zou als zesde eindigen. Na de uitzending maakte Paul de Leeuw vanuit Amstelveen nog live verbinding met Ruth en samen zouden zij (niet voorbereid) een nummer zingen uit de Nationale Finale, namelijk Blijf Bij Mij, dat net als Vrede een hit zou worden in Nederland.
Oude bekenden
Tommy Seebach stond al voor de 3de keer op het songfestival voor Denemarken na '79 en '81, het zou ook de laatste keer zijn. De Finse Katri Helena was er net als Seebach ook al bij in '79. De Oostenrijker Tony Wegas was er vorig jaar ook al bij. Ruth Jacott was vorig jaar backing voor haar man Humphrey Campbell die dit jaar bij haar backing was.
In Malta faalden Paul Giordimaina, Georgina en Renato om een 2de keer naar het songfestival te gaan. José Cid die 7de werd voor Portugal in '80 moest nu genoegen nemen met een 2de plaats in de finale. Christer Björkman wilde de blamage van vorig jaar uitwissen, maar het publiek had geen vertrouwen meer in hem. Pepel In Kri die in '75 voor Joegoslavië meededen waagden nu hun kans in het nieuwe land Slovenië, maar faalden. Drievoudig deelnemer Jahn Teigen werd laatste in Noorwegen waar Merethe Trøan, die vorig jaar nog deelnamen 6de werd.
Debuterende landen
Bosnië-Herzegovina
Kroatië
Slovenië
Via een voorselectie in Ljubljana kwamen deze 3 landen als winnaar uit de bus. Als debutanten komen ze respectievelijk op een 16e, 15e en 22e plaats terecht; niet echt hoog als nieuwkomers
Niet geselecteerde landen
Estland
Hongarije
Roemenië
Slowakije
Landen die niet meer meedoen
Joegoslavië
